Van frustratie over het aantal aanvragen naar een volle praktijk in 15 minuten

Ik zag de stress in hoe Mel erbij zat in onze zoom sessie. Gespannen kaken, strakke blik, maar altijd vriendelijk, terwijl ze probeert om niet teveel laten merken dat ze niet lekker in haar vel zit.

Als ik haar vraag wat er is, vertelt ze me dat ze veel spanning ervaart en onrust. Angst zelfs. Ze begint over alles wat ze niet heeft gedaan voor haar marketing. Ze is coach en therapeut en wil met haar praktijk steeds meer coachingsklanten bedienen.

Al een paar weken kost het haar moeite om de activiteiten te doen voor haar marketing die ze zich voorneemt.

Video's en geschreven berichten maken voor Linkedin en haar netwerk uitbreiden op het platform zouden moeten leiden tot meer zichtbaarheid en meer klanten. Haar ideale klant is een manager op senior niveau die ze helpt om meer leiderschapskwaliteiten te ontwikkelen.

De acties die ze voorneemt stelt ze vaak uit en geven haar een zwaar gevoel alsof ze heeft gefaald, omdat ze alsmaar niet doet wat ze plant.

Als ik doorvraag vertelt ze hoe ze druk is met de klanten die ze heeft. Sinds kort krijgt ze van twee organisaties met wie ze een contract heeft afgesloten, coachingsklanten verwezen. Maandelijks krijgt ze een minimaal aantal klanten die met haar in een traject stappen. En dat is ook nog eens haar ideale klant.

Ik stel nog meer vragen om specifiek te krijgen wanneer ze blij zou zijn en waar ze nu staat.

Wat blijkt? Ze wil een volle praktijk voor haar coaching en met de afspraak die ze nu heeft met de verwijzende partijen, heeft ze binnen een maand haar praktijk vol!

'Oh? Dus je zit eigenlijk al vol? Je hebt een VOLLE praktijk? Wat gaaf!' Ze moest even schakelen om in te zien dat dat inderdaad waar was en kon het nog niet helemaal omarmen.

Wat haar dwars zat was:

• dat haar tarief voor de klanten die door een andere partij worden verwezen, een stuk lager ligt dan haar normale tarief;
• dat ze vindt dat ze haar Linkedin strategie moet kunnen handhaven zoals ze zich dat voorgenomen heeft;

Tunnelvisie

In haar overtuiging komt niets gemakkelijk en moet ze overal keihard voor knokken. Dat heeft ze als kind zichzelf aangeleerd om om te gaan met de situatie waarin ze opgroeide. En ook in haar vroegere huwelijk heeft ze moeten knokken voor zichzelf en haar kinderen.

In eerdere gesprekken bleek dit mechanisme te worden getriggerd wanneer dingen goed gaan. Zodra er iets moois op haar pad komen, lijkt het voor haar al snel te mooi om waar te zijn.
Zonder dat ze er erg in heeft schakelt ze over naar tunnelvisie. Ze ziet iets wat niet gaat zoals zou moeten en zoomt daarop in en vergroot het uit. Ze heeft dan de neiging overal voor te gaan knokken.

Geen Linkedin probleem maar een mooie marketing mix

Al pratend over het lagere tarief zag ze in, dat haar activiteiten voor Linkedin zeker gaan bijdragen aan het opbouwen van naamsbekendheid, maar dat dit nu nog geen klanten oplevert. Terwijl het wekelijks veel uren kost aan marketingactiviteiten. En energie!

Voor de klanten die ze doorverwezen krijgt, heeft ze 0 uren aan marketing hoeven doen. En, ze heeft een continue stroom aan klanten.

Toen ze uit haar tunnelvisie parkeerde en het grotere plaatje kon zien, zag ze dat ze een mooie marketing mix heeft: twee verwijzende partijen waar haar klanten vandaan komen en haar praktijk vullen, terwijl ze voor de langere termijn naamsbekendheid opbouwt op Linkedin.

'Het mag ook met gemak gaan. Kun je dat ontvangen?'

Er viel een last van haar schouders toen ze het echt kon ontvangen tijdens ons gesprek. Wat ze wilde, dat heeft ze gekregen. In de vorm van kansen, die afweken van haar oorspronkelijke plan.

Kansen die haar met veel meer gemak het resultaat geven, dat ze voor ogen had. In 15 minuten zag ze dat ze niet faalde, maar zelfs een volle praktijk had.

We krijgen tunnelvisie als we de controle proberen te houden over een situatie die onzekerheid bij je triggert. Bij haar was dat een stroom aan klanten waar ze weinig voor hoeft te doen.

Het gemak waarmee mooie dingen op haar pad komen, maakte haar oncomfortabel.
Ze ging doen wat ze gewend was te doen. Keihard knokken en de controle proberen te houden i.p.v. te ontvangen wat er al was.

We staren ons blind op een probleem wanneer we ons oncomfortabel voelen

Waarom is dat eigenlijk?

Onbewust houden we onszelf hiermee 'veilig'. Op het moment dat het spannend wordt, zien we een probleem en houden we daaraan vast. Met als resultaat: we houden alles bij het oude.

In het voorbeeld van Mel, was iets positiefs (een continue klantenstroom) een trigger voor haar om zich oncomfortabel te voelen. In plaats van te zien, dat ze kreeg wat ze graag wilde, staarde ze zich blind op haar marketing activiteiten op Linkedin.

Het voelde zwaar en kostte haar veel energie. Maar dat was ze gewend en dat zou ze ook zo blijven doen, als we dit tijdens het gesprek niet hadden opgemerkt.

Voor jou is het misschien:

• het moment dat je besluit om online veel zichtbaarder te worden. Nadat je dat hebt besloten en misschien wel een begin mee hebt gemaakt, zie je nu een probleem waar je je in vastbijt. Een probleem waardoor je toch jezelf niet laat zien online. Je hebt geen tijd, je bent onhandig met social media, mensen zitten er niet op te wachten, enzovoorts;
• een investering in een coach of een opleiding; je wilt het, je weet waarom het een goede investering is en vervolgens blijf je vooral nadenken over het geld wat het kost, dat een eerder traject je niet heeft gebracht wat je verwachtte of dat je geen tijd hebt;

het kiezen voor een nieuwe richting voor je bedrijf of een nieuwe dienst. Nadat je bedacht had dat dit je volgende stap moet worden, krijg je alsmaar nieuwe aanvragen voor datgene wat je niet meer wilde doen. Uiteindelijk doe je niets meer aan het nieuwe product maar blijf je doen wat je al deed.

Zo kan ik nog wel even doorgaan.

Wat het ook is wat je wilt, het is een gegeven dat er momenten komen waarbij je de proef moet doorstaan om te blijven werken aan wat je voor ogen hebt.

Uit je comfortzone komen vraagt van je, dat je een stukje onzekerheid accepteert. Met het vertrouwen, dat je daarmee dichterbij het realiseren van je doelen komt.

Met de wetenschap, dat zonder 'ja' te zeggen op die oncomfortabele momenten, je toch in je comfort zone blijft. En je dus terugkomt op je besluit om ervoor te gaan.

Wil je er wél echt voor gaan? Verwacht dan, dat dat moment komt, waarbij het oncomfortabel wordt.

Als het oncomfortabel wordt, dan kan er tunnelvisie ontstaan en fixeer je je op een probleem (geen geld, geen tijd, niet genoeg kennis, geen discipline etc.) zonder naar het totale plaatje en de lange termijn te kijken.

Als je jezelf op dat moment eraan herinnert wat je wilde bereiken door deze stappen te nemen en je besluit ervoor te gaan, dan doorbreek je iets waardoor je verder komt.

Laat het oncomfortabele je niet tegenhouden, maar zie het als een uitnodiging voor groei en verandering. Het hoort helemaal bij het ondernemerschap en het biedt je de kans om meer van jezelf te ontdekken, te ontwikkelen én te geven in dat wat je biedt.

Wat zijn je inzichten na het lezen van dit stuk? Deel het in de comments.